(1) نَعَي النَّعِي مُصابَ الْهاشِمييّنا
كَأَنَّ عاشُورَ بِالاَحْزان‌ِ يَعْنينا
(2) فَقُمْتُ في الْحالِ عَنْ تَمْييزِ رُزْئِهِمِ
بِالْحُزْن‌ِ اِذْ صَدَعَ الناعي بِه فينا
(3) لِلّهِ رُزْءٌ جَليلٌ لايُري اَبَداً
الاّ لِتَقْطيعِ اَكْبادِ الْمُحِبّينا
(4) رُزْءٌ لَهُ فَجْعَةٌ طَمَّتْ فَكانَ بِها
عَنْ كُلِّ نائِبَةٍ نابَتْ تَأَسّينا
(5) هذَا الْعُلُوُّ الْكَبيرُ الْخَطْبُ مَوْقِعُهُ
تَدَبَّروا سورَةَ الإِسْراءِ تالينا
(6) هذَا الَّذي لَمْيَدَعْ لِلْمُسْلِمينَ عُلاً
وَ لا سُروراً وَ لا دُنْياً وَ لا دينا
1 خبر آورده پيك غم، ز مرگ دوده هاشم
يقين عاشور و غم‌هايش، به سوي ما شده عازم
2 شدم آماده تا بينم، چه باشد ماجرا؟ با غم
چو با اندوه دل گويد، خبر را پيك غم، اين دم
3 به حق سوگند كه اين ماتم، عجيب است و نشد برپا
مگر آنكه كند پاره، جگرهاي محبّان را
4 چنان دردي نهد بر دل، كه در نزد هر آن ماتم
تأسّي ميكنيم بر آن، شود آسان هرآنچه غم
5 همين است آن علوّي كه، كبير است و وقوع آن
گران بوده، بينديشيد، در «اِسراء» سوره قرآن
6 همين است آن مصيبت كه، براي هر مسلماني
سرور و دين و دنيا و، علوّ را كرده است فاني